De eerste symptomen van de ziekte van Parkinson hebben alle betrekking op vrijwillige en onvrijwillige motorische functies en beginnen meestal aan één zijde van het lichaam. De symptomen progressief: eerst mild maar na verloop van tijd worden ze erger. Er is een vrij grote variatie in de ernst van de symptomen. Parkinson wordt gekenmerkt door progressief verlies van spiercontrole, wat leidt tot trillen van de ledematen en het hoofd bij rust, stijfheid, traagheid en verminderde balans. Als de symptomen verergeren, kan het moeilijk zijn om te lopen, praten, en om eenvoudige taken te voltooien.

In een later stadium treden ook problemen op met het autonome zenuwstelsel dat instaat voor onvrijwillige spierbewegingen (zoals de spierbewegingen van de darmen). De progressie en de mate van aantasting verschillen van individu tot individu. Veel mensen met de Parkinson leven een lang productief leven, terwijl anderen veel sneller niet meer normaal kunnen functioneren.

Tegen de tijd dat de primaire symptomen optreden hebben patiënten met de ziekte van Parkinson al meer dan 60% tot zelfs meer dan 80% van de dopamine-producerende cellen in de hersenen verloren.

Primaire symptomen

Kenmerkende motorische symptomen (kersymptomen) zijn:

Tremors: Bevingen in de vingers vingers, handen, armen, voeten, benen, kaak, of het hoofd. Meestal komt de tremor voor in rust, terwijl hij verdwijnt als er een taak wordt uitgevoerd. De tremor kan verergeren wanneer een individu enthousiast, moe of gestresseert is.
Stijfheid: Stijfheid van de ledematen en de romp, die kan toenemen tijdens beweging. Stijfheid kan spierpijn en pijn veroorzaken. Verlies van fijne handbewegingen kunnen leiden tot verkrampt handschrift (micrographia) en kan het moeilijk maken om te eten.
Bradykinesie of akinesie: Bewegingsarmoede: traagheid van vrijwillige bewegingen. Na verloop van tijd kan het moeilijk zijn om bewegingen te initiëren en om bewegingen te voltooien. Bradykinesie samen met stijfheid kan ook invloed hebben op de gezichtsspieren en resulteren in een uitdrukkingsloos, “masker-achtig” gezicht.
Gestoorde houding: verminderde of verloren reflexen kunnen het moeilijk maken om de houding aan te passen om zodoende het evenwicht te behouden. Houdingsinstabiliteit kan leiden tot valpartijen.
Parkinsonachtige gang: kenmerkende schuifelende gang in een gebogen positie en een verminderde of afwezige armzwaai. Men laat zich voorover vallen en verzet de steunvoet tijdens de valfase.

Secundaire symptomen

Terwijl de belangrijkste symptomen van de ziekte van Parkinson bewegingsgerelateerd zijn, kan progressief verlies van spiercontrole en verdere schade aan de hersenen leiden tot secundaire symptomen. Deze variëren in ernst, en niet ieder individu zal ze allemaal beleven. Ze zijn in te delen in motorische symptomen, symptomen van het autonome zenuwstelsel (dat instaat voor onvrijwillige spiercontracties), neuropsychische symptomen en zintuigelijke symptomen:

Motorisch: moeite met slikken en overmatige speekselvloed, vertraagde, stillere spraak en monotone stem.
Autonome zenuwstelsel: constipatie, verhoogde plasdrang en incontinentie, erectiestoornissen, toegenomen zweten, orthostatische hypotensie (lage bloeddruk bij rechtstaan met duizeligheid tot gevolg).
Huidproblemen: overtollige talg produktie.
Neuropsychisch: angst, onzekerheid en stress, verwardheid , geheugenverlies en dementie (vaker voor bij oudere mensen) depressie.
Zintuiglijke stoornissen: verminderd reukvermogen, verminderd zicht.